مایکل دنلی راننده مسابقه ای سابق ایرلندی همیشه بعد از گرند پری ها میاد سرعت تیم هارو برسی میکنه و از این به بعد هم قصد داریم که بعد از هر گرند پری، صحبت های این بزرگوار رو ترجمه کنیم و با زبان محاوره برای شما اینجا قرار بدیم.
خیلی خوب بریم سر اصل مطلب:
پیست جده شامل 27 پیج هست که طولش 6.175 کیلومتره و چند تا مسیر مستقیم خفن هم داره که راننده ها میتونن تخته گاز از این بخش ها عبور بکنند، ناگفته نمونه که سه تا جا برای DRS توی این پیست وجود داره و رقابت توی این پیست بسیار نزدیکه و تنظیماتی که تیم ها برای این گرند پری آماده میکنند، هم دانفورس کمتری داره و هم درگ کمتری تا بتونند توی پیچ های پرسرعت و سکتور های سریع با سرعت بالاتری رانندگی بکنند و زمان های بهتری رو ثبت بکنند.
خیلی چیز عجیبی نیست که مرحله تعیین خط رو با بالاترین سرعت به انجام رسوند، ولی نمیشه همچین دستاوردی رو هم مکررا بدست آورد، کاری که سرجیو پرز راننده تیم فرمول یک ردبول عصر شنبه انجام داد یک شاهکار بود.
راننده مکزیکی (سرجیو) و هم تیمیش یعنی مکس ورشتاپن توی گرند پری بحرین بالاترین سرعت های ممکنه رو ثبت کرده بودند.
هیچ شکی وجود نداره که RB18 هم مقاومت هوای کمتری داره و هم هوندا یک پاوریونیت پرقدرتی رو در اختیار این تیم قرار داده.
پرز تونست بالاتر از چارلز لکلر راننده تیم فراری توی پول قرار بگیره، البته این کسری سرعت فراری چیزی حدود 6.5 کیلومتر بر ساعت هست، اما فراری هم دست بسته نیست و خودروی فرمول یک F1-75 فراری به نسبت ردبول RB18 پیچ هارو بهتر طی میکنه.
رقابت بین دو تیم خیلی نزدیک بود، ولی پرز و مکس به خاطر قابلیت سرعت بیشتر خودروشون جایگاه بهتری توی پیست داشتند.
البته این موضوع هم با توجه به این هست که دو تیم استراتژی لاستیک مشابهی داشتند.
در رابطه با موضوع مرسدس هم حدس و گمان هایی وجود داره، با توجه به چیزی که مشخصه و توی پیست و تعیین خط دیدیم، پاوریونیت مرسدس عملا" از فراری و هوندا عقبتر و ضعیف تر هست (در صورتی که در فصل گذشته و قبلش مرسدس قویترین پاوریونیت رو دراختیار داشت) و با توجه به این موضوع که کندترین تیم ها (بجز در نظر گرفتن یوکی سنودا) از پاوریونیت مرسدس استفاده میکنند.
البته میشه به چیزی که سازنده آلمانی ساخته هم شک کرد چون مکلارن، استون مارتین و ویلیامز همگی با مشکلات شاسی خودروشون دراند دست و پنجه نرم میکنند.
